Proszę, nie bądź taką matką. Nie oceniaj, nie śmiej się i nie wytykaj wad dziecka innej matki. Jesteś dorosła, rozumiesz więcej, Twoje dzieci uczą się od Ciebie. Dla nich kolor skóry, czy dziwny tik nie mają znaczenia, to Ty możesz pokazać im, że to coś innego, może złego. One inaczej patrzą na świat, nie niszcz tego. Nie rób też przykrości innej matce z powodu odmienności jej dziecka. Nie chcesz przecież, żeby ktoś skrzywdził Twoje, prawda?

Dla każdej normalnej matki jej dziecko jest najlepsze. Najpiękniejsze, najzdolniejsze i totalnie wyjątkowe. Nie liczy się to, że może ma krzywe zęby, włosy nieco za cienkie, czy sepleni. Jest jej i kocha je najmocniej na świecie. A jeśli serio coś jest nie tak, to stara się pomóc dziecku. Na pewno nie czeka, aż przyjdziesz i wytkniesz to palcem.

Kiedyś moja starsza wróciła z przedszkola i powiedziała,że śmiała się z dziećmi z dziewczynki, która ma “czarne zęby”. Nie przyłączyłam się do niej, nie rzuciłam czegoś w stylu ” jadła za dużo cukierków i teraz tak ma, Ty tego nie rób”. Powiedziałam spokojnie, że czasami tak bywa. Czasami ma na to wpływ cukier, czasami choroba, ale absolutnie nie jest to powód do śmiechu. Zęby kiedyś wypadną, pojawią się nowe, a dziewczynce było bardzo przykro,że tak się zachowali. Moja córka posmutniała i sama z siebie postanowiła przeprosić. Potem się nawet zaprzyjaźniły.

To Ty uczysz swoje dziecko rożnych zachowań. Nie inne dzieci, nauczyciele, czy ludzie pod blokiem. Serio! Masz wpływ na to, jak ono widzi świat. Czy czułabyś się dobrze, gdyby inna matka wytknęła Ci to, jakie jest Twoje dziecko? Ja to poczułam. Wspomniałam Ci ostatnio we wpisie o inwestowaniu w swoje dzieci, że moja młodsza córka jest dosyć nieśmiała. Początki zawsze są u niej trudne, boi się, chowa, nic nie mówi. Kiedyś moja przyjaciółka została z nią na cały dzień, nie odezwała się ani słowem. Rozmawiała z jej synem, ale z nią nie. Jak się rozkręci, to nie możesz jej zatrzymać, ale jeśli ma barierę, to niewiele można zrobić. Żadne “nie wstydź się” nie pomoże.

No i ta moja najcudowniejsza córeczka nie śpiewała na przedstawieniach. W domu umiała wszystko, ale zamierała na występie. Stała, patrzyła się w przestrzeń i nie umiała wydusić z siebie słowa. Usłyszeć od innej matki, że to dziecko jest jakieś inne, bo nie śpiewa albo, że ona jak zwykle nie śpiewa, standard – bezcenne. Mała jest też najmłodsza z całej grupy, niektóre dzieci są od niej starsze o ponad rok. Dla niej samo stanie na scenie było już dużym wyzwaniem. Byłam dumna, że stoi, nie przybiega i nie płacze, że daje z siebie wszystko. Chociaż wiedziałam, że przyjdzie na nią czas, to jednak dziwnie czułam się przed każdym występem. I w końcu zaczęła śpiewać, brać aktywny udział. Mam nadzieję, że inne matki odetchnęły z ulgą, że jednak jest normalna.

Taka mała rzecz, jakieś tam niewystępowanie na przedszkolnym przedstawieniu, a ja dokładnie pamiętam jak się czułam słysząc te komentarze. Mogę wyobrazić sobie to, co czują matki niepełnosprawnych, chorych dzieci. Jakie uwagi muszą znosić i jak boli je serce. Dlatego proszę Cię, nie bądź taką matką. Nie wytykaj palcem, nie komentuj. Czasami pomóż innej matce, uśmiechnij się do niej życzliwie i nie oceniaj jej dziecka.

Z pieniędzmi jest różnie – raz je masz, a raz nie. Czasami jest świetny okres, stać Cię na fajne kosmetyki i kiecki, a czasami zastanawiasz się czy starczy Ci na kredyt. Życie. Jest jednak jedna kwestia, na którą nigdy nie żałuję i oddam każdą złotówkę. Mowa o moich dzieciach. I nie chodzi mi o stos zabawek i ubrań, inwestuję w ich edukację, pasje i rozwój. Zawsze znajdę też chwilę, żeby gdzieś je zawieźć, pokazać coś nowego lub poleżeć z nimi na dywanie. A Ty?

Przedszkole prywatne czy państwowe? Co z językiem?

Moim zdaniem nie ma zasady, najważniejsze by wybrać najlepszą opcję z możliwych. Fajnie jest posłać dziecko do super wypasionego przedszkola prywatnego, ale nie zawsze takie przedszkole jest w pobliżu, nie zawsze są też możliwości finansowe. Musisz jednak wybrać mądrze i najlepiej dla swojego dziecka. Nie żałuj stówki, jeśli dzieciak może chodzić do lepszego przedszkola, które go rozwinie. Dopłać za dodatkowe zajęcia, może nie wszystkie możliwe, ale wybierz te, które dziecko polubi -to procentuje.

Mam dwie córki i trzy przedszkola za sobą. Pierwsze było prywatne – dramat i porażka w jednym. Zaczęło się fajnie, ale wraz ze zmianą dyrektorki przyszły oszczędności, oszukiwanie i smutek dziecka. Drugie było takie trochę prywatne, trochę państwowe. Było o wiele taniej, czyściej i mądrzej, ale nie było grupy dla młodszej. Poszła więc do innego przedszkola, prywatnego i z fajną renomą. To był strzał w dziesiątkę! Teraz obie są w jednym miejscu, gdzie dziecko jest najważniejsze. Mają projekty badawcze, wycieczki, fajne i ogarnięte nauczycielki, no i angielski 5 razy w tygodniu.

Dodatkowe zajęcia kosztowałyby mnie tyle, co różnica między starym, a nowym przedszkolem. Mała po 2 latach ma taki akcent, o którym ja mogę tylko pomarzyć! Pięć razy w tygodniu kontakt z językiem, w tym zajęcia z native speaker’em, sprawiły,że dziewczyny nie boją się angielskiego, one się nim bawią. Jeśli nie masz takiej opcji, to zapisz na dodatkowe zajęcia, jeśli Cię na to nie stać, to kup książeczki do zabawy językiem i puść piosenki po angielsku w tle zabawy. Chodzi o kontakt, nie spodziewam się,że trzylatek nagle zacznie recytować Szekspira.

Zajęcia dodatkowe – co poza angielskim?

Zajęcia dodatkowe są fajne, dodatkowo płatne, ale fajne. Wiesz dlaczego? Bo rozwijają Twoje dziecko! Nie musi to być od razu zaawansowana matematyka dla czterolatka, ale może zumba lub sport? Niestety nie ma nic za darmo. Jeśli zajęcia z piłki nożnej nic nie kosztują, to musisz kupić strój, buty i zainwestować swój czas, żeby zaprowadzić dziecko na zajęcia. Ale nie żałuj, zainwestuj w pasje. Pierwsze lata są niezwykle ważne, rozwijają światopogląd, pokazują nowe możliwości i horyzonty. Nie oczekuj od dwunastolatka, że nagle się czymś zainteresuje, skoro wcześniej siedział całymi dniami z tabletem.

Ja nie zmuszam dzieciaków do dodatkowych zajęć. Starsza miała chęć na balet, młodsza też. Pierwsza chodzi od prawie roku, mała zrezygnowała, nie chciała tańczyć. No i co? No nic, spróbowała i stwierdziła,że jej się to nie podoba. W przedszkolu pojawiła się jednak opcja dodatkowego baletu, starsza chodzi więc już dwa razy w tygodniu, młodsza też nagle poczuła miętę. Jest z koleżankami, bawi się, tańczy, robi szpagat i zbiera naklejki. Dla niej to zabawa, dla starszej to pasja. Tańczy, występuje na scenie, uczy mnie piruetów i tak wspaniale się przy tym uśmiecha!

Chodzą też na świetlicę artystyczną – śpiewają, robią przedstawienia i rysują. Wiesz skąd wiem, że takie zajęcia pomagają przełamać bariery? Mała zaczęła się otwierać, po kilku miesiącach na zajęciach we wspomnianej świetlicy. Pierwszy raz zaśpiewała na przedstawieniu przedszkolnym, wcześniej stała i patrzyła w przestrzeń, bała się, wstydziła. I nagle, zaczyna śpiewać! Cichutko, trochę niepewnie, ale jednak. A ja ryczę jak głupia, nawet teraz gdy to piszę, mam łzy w oczach.

W co jeszcze inwestuję?

W kredki, kartki, książeczki, puzzle, gry i wszystko, co może je rozwinąć. Ok, mam córki i wydaje Ci się,że mam prościej, prawda? Ale chłopcu można kupić drewnianą kolejkę zamiast karabinu i pójść z nim na basen, a nie włączyć bajki na cały dzień.

Ja nie chodziłam na takie zajęcia, nie miałam markowych butów, mama dużo pracowała i często siedziałam z siostrą sama. Pasje musiałam znaleźć gdzieś po drodze w dorosłość, język szlifowałam w sumie dopiero na studiach. No tak, jakoś przeżyłam i nie czuję się od nikogo gorsza, ale jeśli mogę dać moim dzieciom dużo więcej, to czemu nie? Chcę,żeby one miały łatwiej. Żeby uczyły się przez zabawę, poznawały nowych ludzi i realizowały swoje pasje. Wiesz, są dla mnie najważniejsze, chcę,żeby czuły się wartościowe, wyjątkowe i kochane. To moje córki, nie żal mi na nie pieniędzy i czasu.

Nie tylko rzeczy materialne, namacalne są ważne. Najważniejsza inwestycja w dzieci, to… Twój czas i Twoja uwaga. Te wszystkie wyżej opisane rzeczy zależą od Ciebie. Czy znajdziesz chęć i czas? Pójdź z dzieciakami na spacer, pobujaj je na huśtawce, upiecz z nimi ciasto. Oderwij się od telefonu, wyłącz telewizor, połóż się na dywanie i wyłaskocz dzieciaka. Zainwestuj w niego wszystko co masz!