Uwielbiam zimową herbatę i zupełnie nie wiem, czemu nosi akurat taką nazwę. Ja piję ją praktycznie cały rok, oprócz lata. Zmieniam lekko składniki i dopasowuję do nastroju. Dzisiaj, pokażę Ci mój ulubiony przepis, na pyszną i rozgrzewającą zimową herbatę. Taką z cytryną, domowym syropem, goździkami, cynamonem i jeszcze mnóstwem innych składników, a także z jednym magicznym. Sekret na ten ostatni zdradziła mi moja dobra przyjaciółka i od tamtej pory zawsze dodaję ten element do zimowej herbaty.

Wkurza mnie sztuczny uśmiech przyklejony do twarzy, bo to nie jest już radość i szczęście, to tylko skurcz mięśni. Tak jak wytresowana małpka w cyrku, ktoś gra rolę, która wydaje mu się słuszna, by osiągnąć swój cel. Może jestem naiwna, ale wierzę, że dobro wraca, a źli ludzie w końcu dostają za swoje.

Bardzo często rodzice chcą spełniać swoje ambicje, poprzez dzieci. Znasz ten schemat? Ja nie miałem, ja nie mogłem, to Ty to zrób. Za tatusia, za mamusię... Mimo tego, że dziecko zupełnie nie czuje nauki gry na pianinie albo nie chce iść na studia medyczne, nikt go nie słucha. Musi to robić, bo chcą tego rodzice. Jedne zrobią dokładnie to, czego się od nich wymaga, drugie pójdą pod prąd. Ale żadne nie będzie szczęśliwe, jeśli nie będzie mogło rozwijać swoich pasji i zainteresowań.

Kiedyś nienawidziłam poniedziałków. Nie to, żebym teraz pałała do nich jakąś ogromną sympatią, ale... często czuję ulgę. Co się w takim razie zmieniło? Czy wydarzyło się coś magicznego? Tak! Moje dzieci poszły do przedszkola i wtedy zadziała się magia! Kiedyś w niedzielne popołudnie miałam chęć płakać, teraz tupię radośnie nóżkami, kiedy już położą się spać! Ten post piszę dla Ciebie z lekkim przymrużeniem oka, nie traktuj każdego słowa całkiem serio. Matki muszą mieć trochę dystansu do rzeczywistości.

Mam wrażenie, że wraz z końcem wakacji, odchodzi chęć do życia. Pierwsze tygodnie września udaje mi się jakoś przetrwać, a potem jest tylko gorzej. Znikają ciepłe promienie słońca, a ich miejsce zastępują chmury, deszcz i wszechogarniająca wilgoć. Podobny stan mam wtedy w głowie. Pewnego dnia wstaję z łóżka i bach! Tak po prostu, bez pytania, przychodzi jesienna depresja. Znasz to uczucie? Uczucie jesiennego smutku?

Nieprawdą jest fakt, że każda dziecięca choroba, poza katarem, potrzebuje antybiotyku. Mówiąc wprost - to mit! Antybiotyk jest niezbędny, gdy mamy do czynienia z bakteriami, a te nie zawsze są odpowiedzialne za chorobę dziecka. Jeśli pediatra przepisuje antybiotyk za każdym razem, nie robi też badań potwierdzających obecność bakterii i jest to jedyna metoda leczenia - zastanów się nad konsultacją u innego lekarza. A może to lekarz jest ostrożny, a Ty domagasz się antybiotyku? Tak, czy siak - warto wiedzieć czym różni się infekcja wirusowa od bakteryjnej i kiedy faktycznie antybiotyk będzie niezbędny?

No właśnie, skąd brać pozytywną energię? Wciąż słyszę to pytanie i wiesz co? Odpowiedź jest bardzo prosta. Trzeba zacząć podchodzić do życia trochę mniej serio. Dać sobie trochę luzu, odpuścić. Nie, nie namawiam Cię do porzucenia domowego ogniska, zaniedbania obowiązków i wyjazdu na koniec świata. Chociaż jakiś weekend z dala od rodziny i problemów dnia codziennego byłby wskazany. Jak zatem znaleźć w sobie ten cudowny luz?

Pamiętasz swoją pierwszą rozmowę z mamą o miesiączce? Pamiętasz, jak się wtedy czułaś? Krępowało Cię to, czy wręcz przeciwnie? Bardzo często to trudny moment dla mamy i córki, ale nie można odwlekać go w nieskończoność. Hormony buzują, dziewczynka dojrzewa, a moment pierwszej miesiączki zbliża się wielkimi krokami. Jak przygotować się do tej rozmowy i jak zacząć, aby obie strony czuły się komfortowo?