dziecko

Mama karmiąca w miejscu publicznym wzbudza ogromne kontrowersje. Nie tylko wśród facetów, ale i samych kobiet. Jedni mówią, że to nieeleganckie, inni - że po prostu nie wypada. A co z facetami sikającymi w krzaczorach? Czy im też ktoś zwraca uwagę, że to niezbyt przyjemne?

Nikt nie oceni Cię tak, jak inna matka! Mam rację, prawda? Niby powinnyśmy rozumieć się najlepiej, a jednak najlepiej jedynie oceniamy. Można oceniać rodzaj porodu i sposób karmienia, ale dzisiaj zaczniemy od początku - wybór imienia. No, to które lepsze - zwyczajne czy niebanalne?

Kocham moje dzieci nad życie, nie oznacza to jednak, że nie marzę o chwili... bez nich! Nie mamy rodziny na wyciągnięcie dłoni, dlatego takie momenty zdarzają się nieczęsto. Jest jednak taki tydzień w roku, gdy dziewczynki jadą do dziadków. Czekamy zawsze z utęsknieniem na te kilka dni w roku, które są tylko dla nas! (I naszego związku!)

Każda mama, której dziecko nie wyruszyło jeszcze w dorosłość, trzyma w ramionach cały świat. Ten całkiem malutki światek maluszka i ten nieco większy - nastolatka. Świat wokół siebie i ten, który otacza nas wszystkich. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele od nas zależy, jak możemy wpłynąć na życie naszego dziecka...

Kaszel, zwłaszcza taki, który nie daje dziecku spać w nocy, to koszmar. Jeśli nie ma gorączki, zielonego gluta i ogromnego dramatu, warto zacząć od domowych sposobów, które wykorzystywały jeszcze nasze babcie.

No właśnie, czy masz odwagę, żeby powiedzieć matce, która straciła dziecko, że wcale nie jest źle? Czy potrafisz ocenić, kiedy strata boli bardziej, a kiedy mniej? 15 października obchodzony jest Dzień Dziecka Utraconego, to taki moment w roku, gdy serce matki po stracie cholernie boli. I wiesz, nie pomogą żadne słowa otuchy, tłumaczenie i zamiatanie tematu pod dywan. Pomoże serdeczny uśmiech, uścisk, dotyk i obecność. Bo każda strata boli tak samo.

Pamiętasz swoją pierwszą rozmowę z mamą o miesiączce? Pamiętasz, jak się wtedy czułaś? Krępowało Cię to, czy wręcz przeciwnie? Bardzo często to trudny moment dla mamy i córki, ale nie można odwlekać go w nieskończoność. Hormony buzują, dziewczynka dojrzewa, a moment pierwszej miesiączki zbliża się wielkimi krokami. Jak przygotować się do tej rozmowy i jak zacząć, aby obie strony czuły się komfortowo?

Widzisz różnicę między Twoim ojcem, a ojcem Twoich dzieci? Czy czytał Ci książki, brał zwolnienie gdy byłaś chora? Jak spędzaliście wolny czas? Pamiętasz kto odprowadzał Cię do przedszkola, chodził na wywiadówki szkolne i gotował w niedzielę rosół? Ja mam w głowie mamę. To ona była od przytulania, ojciec kojarzył się z surowym wychowaniem. Pamiętam też wielu ojców swoich znajomych i podział w domu był mniej więcej taki sam. Jak jest teraz, czy coś się zmieniło?